نجوای زندگی

نمی دانم مهر تو را دستان پینه بسته کدامین باغبان در باغچه دلم کاشت که هنوز بوی پونه های باران خورده را می دهد . نمی دانم وسعت نگاهت متصل به کدامین افق بود که غروب آفتابش هنوز هم طلایی و روشن است .

به راستی که انتظارت مرا دردیست طاقت فرسا .

 به کدامین لحظه مقدس با هم بودن سوگند یاد کنم که باور کنی دوست داشتنت برایم نجوای زندگیست .