نبودنت باریست گران

امروز بارش برف و سرمای سوزناک منو دوباره به سوی خاطراتت کشوند . لحظه با هم بودن برام تداعی شد . چه روز برفی قشنگی بود . من در کنار تو و بدون هیچ هراسی از گذشته و آینده . لحظه های با هم بودن پس از مدتها جدایی . برف جلوی دیده ها رو گرفته بود و و ما خرسند از گریز از هر چه نگاه . تنهایی برای مایی که پس از مدتها حالا در کنار هم بودیم چقدر شیرین و فراموش نشدنی بود .

ولی هیچ خوشی دوام نداره . ناگهان دوباره سرمای جدایی منو به اعماق تاریک تنهایی سوق داد . و تو می دونستی که این دفعه بی تو بودن برای من یعنی مرگ . ولی رفتی بی اونکه  حتی به خاطرات قشنگمون یه نیم نگاه بندازی .

نمی دونم چرا من نمی تونم اینطورراحت بذارمت کنار .

خیلی دلتنگتم . بی وفا نگفتی میمیرم اگه سراغم نیایی . نگفتی دلم طاقت شکستن دوباره رو نداره ؟ نگفتی چیکار کنه بعد من ؟ میدونم که نگفتی . آخه برات ارزش ندارم . حداقل به احترام و تقدیس روزهای خوش با هم بودن یه خدافظی می کردی . نمی تونستم که بگیرمت و نذارم بری . اینطوری منم دیگه چشم به راهت نمی موندم .

باشه نازنین . مواظب خودت باش . اگه تو اینطوری خوشی باش ولی بدون که مارا نبودنت باریست گران ...

بر تو چون ساحل آغوش گشودم            

 در دلم بود که دلدار تو باشم

وای بر من که ندانستم از اول                 

روزی آید که دل آزار تو باشم(فروغ  )